دنیای توسعه نرم افزار، که به طور سنتی در خطوط کد پیچیده غوطه ور است، اکنون با بدون کد / کد کم (NC/LC) زمزمه می کند. برای بسیاری از مهندسان نرم افزار باتجربه، این ممکن است مانند یک راه انحرافی بیش از حد ساده از توسعه واقعی به نظر برسد.
با این حال، در زیر سطح رابطهای کشیدن و رها کردن و طراحی ماژولار، مجموعهای غنی از معماری فنی نهفته است که روشی را که ما در مورد توسعه نرمافزار فکر میکنیم، تغییر میدهد.
بیایید لایههای پلتفرمهای NC/LC را باز کنیم و زیربنای فنی آنها را بررسی کنیم، و به توسعهدهندگان دیدگاهی جامع در مورد اینکه چگونه این پلتفرمها با چشمانداز مهندسی پیشرفته امروزی تناسب دارند، ارائه میکنیم.
استانداردهای باز در Low-Code
استانداردهای باز مدت هاست که به عنوان سنگ بنای سیستم های نرم افزاری مقیاس پذیر، قابل همکاری و قوی شناخته شده اند. برای توسعه دهندگان، پایبندی به این استانداردها فقط مربوط به انطباق نیست، بلکه برای اطمینان از توسعه پذیری و سازگاری در اکوسیستم های مختلف است. آنها به دنبال کنترل، انعطاف پذیری و تجربه یکپارچه در طول چرخه عمر برنامه هستند. در استفاده از زبانهای ترجیحی، ابزارها و گردشهای کاری تثبیتشده، راحتی واقعی وجود دارد.
پلتفرمهای مدرن کمکد در حال انجام این چالش هستند و از این استانداردهای باز حمایت میکنند و در عین حال بهرهوری را با انعطافپذیری ادغام میکنند. آنها بر ایجاد یک معماری سازمانی قوی تاکید دارند و تجربه یکپارچه را در مراحل مفهومی، طراحی، یکپارچه سازی، توسعه و استقرار ارائه می دهند.
این پلتفرمها با استفاده از یک پشته فنآوری مدرن، پیشرفته و بومی ابری، نه تنها روند توسعه را تسریع میکنند، بلکه تضمین میکنند که به برتری فنی متصل است.
علاوه بر این، رویکرد مدولار در این پلتفرمها با جداسازی اجزای جلویی و باطنی مشخص میشود. این رابط کاربری (UI) یک برنامه کاربردی را از منطق اساسی و پردازش داده آن جدا می کند. این امر ادغام نوآوری های خارجی را تسهیل می کند، بنابراین نوید یک اکوسیستم توسعه هماهنگ و در عین حال سازگار را می دهد.
تغییر تمرکز توسعهدهنده: منطق تجاری در مقابل زیرساخت
توسعهدهندگان ترجیح میدهند بر روی عملکرد اصلی برنامه تمرکز کنند تا اینکه با زیرساختها و ظرافتهای راهاندازی گره بخورند. پلتفرمهای مدرن کمکد این را تسهیل میکنند و ادغامها و تنظیمات را سادهتر میکنند تا تقریباً بدون دردسر باشند. با استفاده از بدون کد برای وظایف باطن، این پلتفرم ها مسیر سریع تری را برای دستیابی به عملیات استاندارد ارائه می دهند.
به عنوان مثال، یک توسعهدهنده ممکن است یک برنامه را به منابع داده مختلف، چه در محل یا در فضای ابری، تنها با چند پیکربندی متصل کند.
با این حال، وقتی صحبت از سناریوهای پیچیده به میان می آید، این پلتفرم ها توسعه دهندگان را عقب نگه نمی دارند. آنها مقرراتی مانند:
- تزریق کد سفارشی: اغلب گزینههایی برای جاسازی کدهای سفارشی وجود دارد که تضمین میکند وقتی توابع داخلی کافی نیستند، توسعهدهندگان میتوانند با تخصص خود وارد عمل شوند.
- توسعه پذیری API: این پلتفرمها معمولاً از ادغامهای گسترده API پشتیبانی میکنند و به توسعهدهندگان اجازه میدهند با سیستمهای شخص ثالث ارتباط برقرار کنند یا نقاط پایانی سفارشی ایجاد کنند.
- گردش کار منطقی پیشرفته: فراتر از منطق اولیه، توسعهدهندگان میتوانند جریانهای کاری پیچیدهای را برای مطابقت با فرآیندها یا قوانین تجاری خاص طراحی کنند.
بنابراین، در حالی که وظایف معمول مانند اتصال به یک سیستم احراز هویت سازمانی با چند کلیک انجام می شود، این سناریوهای پیچیده تر انعطاف پذیری و عمقی را که توسعه دهندگان باتجربه انتظار دارند تضمین می کنند.
ظهور توسعه Cloud-Native در Low-Code
ادغام اصول بومی ابری در توسعه به نیاز ذاتی به چابکی، مقیاس پذیری و پاسخگویی در عصر دیجیتال بازمی گردد. ظهور این اصول با افزایش تقاضا برای برنامه های کاربردی ساخته شده با استفاده از کانتینرهای هماهنگ شده توسط پلتفرم هایی مانند Kubernetes در هم تنیده است.
این ساختارهای ابری، با تنظیمات کانتینری و لایههای ارکستراسیون، مهندسان را قادر میسازد تا با افزایش حجم کار محاسباتی و راهاندازی ویژگیهای جدید با سرعتی سریع، به سرعت با پویایی کسبوکار سازگار شوند.
با این حال، در میان این تکامل، پلتفرمهای کمکد پدیدار شدهاند که توسعهدهندگان را قادر میسازد تا برنامههای بومی ابری را با سرعتی بیش از ده برابر سریعتر تولید کنند و از منابع بسیار کمتری (حدود 70 درصد کمتر) استفاده کنند. آنها ابزارهای بصری را برای مونتاژ اجزای قابل استفاده مجدد به توسعه دهندگان ارائه می دهند، بنابراین توسعه بومی ابری را تسریع می کنند.
عمیق تر، آنها به طور یکپارچه با معماری های بدون سرور و میکروسرویس هماهنگ می شوند. این همترازی به این معنی است که توسعهدهندگان میتوانند به شدت بر منطق کسبوکار تمرکز کنند در حالی که پلتفرم پیچیدگیهای زیرساخت ابری را مدیریت میکند – از مقیاس خودکار گرفته تا مدیریت.
این رابطه بین پلتفرمهای کمکد و عملکردهای بدون سرور، سازمانها را قادر میسازد تا از مهارتهای معماری ابر استفاده کنند، پیچیدگیها و موانع غیرقابل پیشبینی صدور مجوز مرتبط با استفاده را نفی کنند. جفتسازی نوآورانه حتی به توسعهدهندگان جاوا اسکریپت که تقریباً 64 درصد از جامعه توسعهدهنده را تشکیل میدهند، قادر میسازد تا با بارهای کاری جدید، از پارادایمهای رویداد محور گرفته تا ادغامهای اینترنت اشیا، مقابله کنند.
آوردن همه عناصر با هم
امروزه تمرکز بیشتر روی عناصر مشارکتی، به ویژه در پلتفرمهای کمکد است. این تأکید عمدتاً بر روی انتقالهای طراحی به کد است، و پل سفر تاریخی تکهتکهشده از مفهومسازی اولیه طراحی تا اجرای کد ملموس است.
چنین رویکرد سادهای که به عنوان «DesignOps» ابداع شده است، فلسفه یکپارچهسازی پشت DevOps را منعکس میکند. هدف واضح است: قادر ساختن طراحان و توسعه دهندگان برای ادغام تلاش های خود، اطمینان از اینکه هر پیکسل در طراحی به طور کامل به کد ترجمه می شود.
به طور همزمان، علاقه فزاینده ای به همگرایی ابزارهای خودکار علم داده با توسعه سنتی وجود دارد. امروزه پلتفرمها قابلیتهای خود را گسترش میدهند و میزهای کار علم داده خودکار را تعبیه میکنند که از تکنیکهای AutoML همراه با یادگیری بدون نظارت پشتیبانی میکنند.
این ادغام نه تنها کارایی مهندسی ویژگی و آزمایش مدل را تقویت می کند، بلکه فرآیند استقرار مدل های بالغ را نیز ساده می کند. با شفاف کردن لایههای اتوماسیون، به توسعهدهندگان محیطی غنی داده میشود که در آن میتوانند برنامههای کاربردی خود را ارتقا دهند و خود را در پیچیدگیهای علم داده غوطهور کنند.
روشی جدید برای ساختن
در دنیای توسعه نرمافزار، ترکیب استانداردهای باز، چارچوبهای مبتنی بر ابر و روحیه همکاری قوی، نحوه کار ما را تغییر میدهد. پلتفرمهای کمکد، مرکزی برای این تغییر، ترکیبی از سرعت و سازگاری را ارائه میدهند. توسعهدهندگان باید از این فرصتها در حین حرکت رو به جلو استفاده کنند و از سفر توسعه اپلیکیشن کارآمدتر و نوآورانهتر اطمینان حاصل کنند.
]
منبع: https://www.hongkiat.com/blog/merge-design-development-and-data-science/